Andy Milne and Unison (US) tiltle: The Remission music: Jazz release date: april 10, 2020 label: Sunnyside Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Andy Milne © Rootsville 2020

Pianist en bandleider Andy Milne brengt zijn nieuwe album The reMISSION uit op 10 april op Sunnyside Records, samen met met zijn nieuwe trio Unison. Dit album markeert het eerste uitstapje van Milne naar pianotrio-uitvoering en is een verbluffende richting in de illustere carrière van de kunstenaar. Eind 2017 dwong een levensveranderende diagnose van kanker Milne tot een periode van reflectie over zijn vruchtbare carrière, een herevaluatie van zijn richting als kunstenaar, en ten slotte, remissie. Toegevoegd aan de mix was een onverwacht aanbod, voor een full-time hoogleraarschap aan de Universiteit van Michigan. Nadat hij zijn diagnose had overwonnen, greep Milne de gelegenheid aan om een ​​muzikale onderneming aan te gaan die hij altijd al opwindend en soms ontmoedigend vond: de krachtige intimiteit van het pianotrio-formaat. Junne-prijswinnaar Milne brengt een gedurfd, fantasierijk geluid in deze ingetogen context, met nieuw, origineel materiaal geschreven voor deze kenmerkende samenwerking tussen hem, drummer Clarence Penn en bassist John Hébert.

Milne's focus op het componeren voor grotere ensembles wordt het best weergegeven door zijn fantastische werk met zijn al lang bestaande groep Dapp Theory. Milne werd in 1998 opgericht en bracht vijf albums met inventieve composities voor deze outfit uit, waarvan de laatste, 2018's The Seasons of Being, ‘Group Jazz Album of the Year’ won tijdens de JUNO Awards 2019. Na twintig jaar creatieve output in dat gewaardeerde kwintet, heeft Milne's beslissing om het trio Unison te maken gewaagde composities opgeleverd die lijken te komen vanuit de kern van de pianist, uitgevoerd door een kunstenaar met een verhoogde overtuiging en ondersteund door een standvastig ritmesegment bestaande uit Penn en Hébert.

In de jazz scène is het trio misschien wel een van de meest geprezen en gerespecteerde configuraties voor pianisten. Gedurende het grootste deel van de voortdurende evolutie van jazz, was het pianotrio de ruggengraat van de ritmesectie en vertegenwoordigde en definieerde aldus het textuurpalet en de ritmische hartslag voor vele groepen van alle groottes. Als een op zichzelf staande entiteit is het pianotrio vaak de achtergrond geweest waarin pianisten hun reputatie vestigden en hun pianistische visie definieerden. Voor mij betekende de beslissing om te presenteren wie ik ben geworden als kunstenaar in de trio-setting een afrekening en een zekere mate van artistieke en technische evolutie om zowel mijn vorige projecten te belichamen als een nieuwe weg in te slaan. ”

Hoewel Milne's reis een omkering van de aloude praktijk van de jazzpianisten is om hun carrière met een trio te beginnen en later grotere configuraties aan te pakken, heeft deze beslissing zijn vruchten afgeworpen door zijn trio-geluid te informeren met een structurele en harmonische rijkdom, en meesterlijk samenspel atypisch voor mainstream van het pianotrio-idioom. Het album is een eerbetoon aan een jazz-album en begint met een pittige uitvoering van McCoy Tyner's "Passion Dance", waarmee de toon wordt gezet voor een album vol energie en exploratie. Het trio vindt een zoete plek op deze sudderende vertolking met heldere snare pops van Penn, vloeiende baslijnen van Hébert en cerebrale lijnen van Milne.

Bij het luisteren naar "Resolution", de eerste originele compositie op het album, krijgt men een idee van de breedte van het samenspel tussen de drie muzikanten. Milne componeerde deze atmosferische verkenning op nieuwjaarsdag als een belofte om muziek te maken die inspeelt op de sterke punten van zijn personeel. Passend is dit stuk oorspronkelijk gecomponeerd voor solo-piano, waardoor het ritmegedeelte vrijkomt, waardoor ze het stuk kunnen transformeren met textuurmuzies rond de melodische uitvinding van Milne.

Composities als "Winterpalace" en "Drive by - The Fall" benadrukken Milne's waardering voor de eenvoudige schoonheid van de natuur, een waardering misschien nieuw leven ingeblazen door een levensveranderende diagnose te stellen. Het door ostinato aangedreven "Winterpalace" is een meesterwerk van spanning en resolutie, dat het gevoel van een turbulente sneeuwstorm omvat. "Drive by - The Fall" komt het meest overeen met de muziek van de Dapp Theory-ritmesectie die Milne zo gewend was om het trio te vormen. De leider verwijst naar dit stuk als de brug tussen de twee esthetiek. Passend en misschien ironisch, staat het nummer recht in het midden van de opname.

Bassist John Hébert zet de groove op in "Dancing on the Savannah", dat ook een prominente rol speelt in de gevoeligheid en reactiviteit van drummer Clarence Penn. Afgerond met Hébert op bas, merkt Milne op dat het collectieve gesprek van het trio hun weg leidt naar de kruising van hun gecombineerde gevoeligheden, een kruising van "vreugde, risico en vertrouwen".

tracks:

01 Passion Dance
02 Resolution
03 Winter Palace
04 Vertical on Opening Night
05 Drive By - The Fall
06 Anything About Anything
07 Dancing on the Savannah
08 The Call
09 Geewa
10 Sad To Say